Wednesday, October 5, 2011

Obra

May lungkot sa iyong mga mata para bang mistulang ikay may nakalipas na tinatakasan. Bawat panaog moy kay bigat na tila ba hinihiling na matapos na ang paglalakbay. Butong hininga nalang ang namutawi sa labi mong kulang na sa halik.
Nasaan na kaya ang gumamela natuyot narin bang parang ang puso mo?

Sa wakas narating mo na rin ang iyong patutunguhan, ang itaas ng bundok na dumudungaw sa napakagandang pagsilang ng araw. Nalimot ang lahat ng pait, lungkot at sakit. May pagsibol ng pagasa kasabay nitoy iginuhit mo sa iyong canvas ang larawan na minamasdan ng iyong mga mata. Isang bagong umagang lumaya na sa madilim na kahapon.

Saglit pay ikinumpas mo na ang kulay pula sa iyong tarangkahan,sinusubukang timplahin ang mga kulay na pagsasamahin. Parang tinitimbang ang sukat ng tubig sa langis naalala mo nanaman ang mga sandaling nagpalitan ng mga salitang hindi kaaya aya kasunod nitoy mga impit na luha at malakas na sigaw, may paghikbi mula sa mahinang binibini. Nagmamakaawang wag kang lalayo. Ang sagot mo lamang ay pagdadabog, malakas na kalabog ng pinto at di na muling bumalik pa.

Ang langit ay kalmado sa kulay nitong azul, walang bakas ng pagulan, ngunit ang puso moy nagsisimula ng mangulilang muli,pinapanalangin na sanay sa bawat oras na iginugugol mo sa itaas ng bundok na yon ay hawak mo ang kanyang malalambot na kamay.
Ngunit hindi na. hindi na yon mangyayari pa, maraming taon na ang lumipas at hindi na muli pang magpapanagpo ang inyong pusong parehas ng nakatali sa iba.

Nais mo sanang isipin na ikay tunay ng maligaya sa babaeng iyong hinarap sa altar. Ngunit hindi mo maikakaila, sa bawat singhap mo ng masarap na hangin ay nadarama parin ang haplos ng kanyang mga kamay, ang kagiliwan nya sa pagyakap sa iyong katawan. Wala na ang dating nakasanayang mga bagay na siya lamang ang naglalakas loob na gumawa katulad nalang ng pagsiksik sa kiliki mo habang natutulog. Wala na ang matatamis na tinginan na kinaiingitan ng marami, ngunit mawala man ang mga yon ay tunay na Siya parin ang nagmamayari ng buong pagkatao mo. Siya parin ang ipinipinta ng iyong mga obra.

Sa magkabilang dulo man ng mundo ay may tali paring nakakabit na kailan may hindi na mapipigtas ng sino man.

Ang pagbabalik

Kamusta naman, pasensya na alam kong matagal na akong di nakasulat. Palibhasay nalimutan na kung paano nga ba maging bukas sa kaganapan ng aking buhay. Nanatiling mag isang sumusuong sa libong problema at kalungkutan. Pero heto na babalik na ang Pluma. Nakatanikala parin pero masigasig nang magsusulat upang makawala ng tuluyan sa mahigpit na kapit ng tanikala.

Marami ng nagbago sa akin. Nakilala ko ang bagong emosyon at nakatuklas ng mga pagbabago sa daang tinutungo. Habang pinapakinggan ko ang kantang haplos ng shamrock gusto ko sabihin sa taong napipintong umaalis ang isang payak na linya ng kanta.

"Huwag kang bibitiw sabay nating aabutin ang langit"

May mga pinagdadaaanan din kasi ang walong masasayang taon naming pinagsamahan. Hindi naman din laging walang problema, natuklasan ko rin na bukod kasi sa matagal nang issue ng kung ano mang meron kami ay meron nanamang bagong pagdadaanan at sigurado naman akong kung ano man yon bastat pareho naming hindi binatawan ang isat isay bibilang pa ng maraming taon ang aming samahan.

Eto ang news.

Nauntog ako.
Finally nauntog ako.
At dahil don nakita ko kung bakit ang sitwasyon namin ay nasa kabundukan parin at bakit hindi dapat magmadali sa pag akyat, kung bakit nanantiling maputik ang daan. Masyado nga naman kasing nakakapagod ang pagmamadali tapos ang bitbit pa sa likod ay buong bayan. Isang pagkakamali lang ay maaring mahulog sa bangin ang pinakaiingatang buhay.

Maswerte na nga kung maibalik pa ang buhay, pero madalas dead on the spot.

....

Sa kaso namin muntikan na akong dumaosdos pababa, muntikan na ring maglaho ang walong taon. Nung mga oras na yon, hindi ko alam kung ang nangyari bay pagsubok o talaga lang mahirap iangat sa putik ang paa? Iniisip ko kung bakit hindi kami nagkahawak ng kamay ng mga oras na yon, kung bakit mas nauna akong naglakad at masyado ata akong naging kampante sa dinadaanan ko. Nakalimutan kong siya nga pala ang nasa likod na kahit anong oras pwede siyang lumihis ng daan at iwan akong naglalakad mag isa sa kawalan.

Noon ko lang naranasan ang matinding bagyo sa gitna ng mabato, matarik at malawak na kabundukan. Ganon pala bumagyo sa bundok. Kahit may nakatanim sa sanlibong puno ay walang tiyak na kasiguruhan na hindi bibigay ang lupa na hindi ka mabibilang sa biktima ng landslide. Na kahit na hindi mo itensyon ang mga nangyari ay kelangan mong ihingi ng tawad. Na kahit hindi mo naman sinasadya ay kelangan mo paring lunukin ang natitirang kayabangan para maisalba ang matagal ng pinagkakaingatang buhay.

Hindi pala dapat maging kampante.

...

Kaya heto akoy nagbalik sa dati. Nagbalik upang lagyan ng laman ang blankong papel at isabuhay ang mga panahong dumaraan upang kahit paanoy meron parin akong mahahawakan sa oras ng kalungkutan, sa oras na ang buong mundoy hindi handang maging sandalan o kayay tagapakinig ng bawat hikbi, at mananatiling alaala ang bawat sigaw na kinakailangang pakawalan sa kapirasong bahaging ito ng mundo kung saan ang delete ay salita lamang at ang bawat binitawang titik ay hindi na kailan pa man mawawala sa mundo.

Sabay narin ang pagasang sa pamamagitan nitoy maibalik muli ang plumang nawala. Paunti unti parang si Basha, na binuo muli ang sarili matapos ang pagkalugmok sa sobrang pagmamahal na pati ang mga bagay na dapat tinitingnan ay pansamantalang nalimutan.




Saturday, August 21, 2010

Source Code Dyslexia

Ang aga ko nagdesign tapos nung nagtransfer na ko nang code sa multiply ayaw gumana.
Hindi ko alam kung ayaw lang talaga tumino ng CSS ng Multiply o ako ba yung may mali sa codings ko kahit na paulit ulit ulit ko namang chineck at tama naman ang codes. Naiimbyerna lang ako sa twing gagawa ako tas di naman gumana ng maayos pag nilipat na sa multiply.

Napaka simple lang naman ng codes pero para akong tinatamaan ng dyslexia sa twing makakakita ako ng sangkaterbang codes. Parang bigla ko nalang makakalimutan lahat ng binabasa ako. Feeling ko walang sense.

In short hindi masaya.

Pero shempre kelangang gawin at gawin ulit kahit paulit ulit ayaw gumana ng tama.

Buset lang talaga kasi ang hirap na nga magconceptualize tapos hindi pa makikisama yung mga codes ang sarap ibato ng PC. Bwiset lang talaga.

Wednesday, August 18, 2010

Gabay Panitikan: Girl Trouble ni Alan Navarra

Ang libro na isinulat ni Allan Navarra na may pamagat na Girl Trouble ay mabenta. Nakakaakit ang kulay matingkad na tangerine na pabalat na may guhit ng puso at sa loob ng pusong ito ay may napaloob na blade na pangtastas ng tahi o kaya minsan panlaslas ng mga sawi. Dalawang beses ko binalak bilhin ang libro nacurious kasi ako kung bakit may nakalagay na babala ng Parental Guidance Explicit Content sa kanyang pabalat. (baka may larawang sekswal kaya ganon) Ang paunang panulat ay ginawa ng batikang direktor na si Peque Gallaga, isa pang rason kung bakit gusto kong bilhin pero wala pa akong pera maghihintay lang muna ako mag sale.

(Isang araw may pera na at nagsale ang isang mall sa Makati, Dumiretso sa bookstore para bumili ng canvas at pintura)

pero iba ang nakita.

Uy sale na to! sa wakas mabibili ko na rin...

tsaran!


Lahat nang nakasulat sa librong ito ay may bahid ng pagka artistik nang manunulat. Karamihan ng kwento ay nakasulat sa wikang malulupit na ingles. Paminsan ay may kagatlabing pagmumura pa. Malutong ang mensahena hinaluan nang sabaw na paalala na nakasulat sa pamamagitan ng malalaking letra. Parang nagsusumigaw ang mga salita. Ramdam ang pait at ang katotohan. Tungkol sa pagibig ng isang lalaki na nagngangalang Robin. Hindi rin maikakaila ang mga hinanakit na dulot ng pagibig. Perpektong paksa ng libro ang isang babae, may pangalan man o wala, na binigyan ng mahusay na karakter upang maisabuhay ang bawat romantikong litanya ng bida.

Marami ring mga larawan na nagsisimbolo sa emosyong nakagapos sa mga masasakit na salita o pangyayari na ikinukwento ng aklat. Sa umpisa ng bawat kapitulo ay may listahan ng mga kanta na maari mong pakinggan bago simulan ang pagbabasa ng panibagong kabanata. Kumpleto sa sangkap at higit sa lahat ay kakaiba ang atake ni Gng. Navarra sa pagkuha ng atensyon ng mambabasa.



Mahusay.

Tiyak na maiibigan ng mga kalalakihang todo romantiko, gayunpaman maiging basahin rin ng mga kababaihan. At hindi lang tungkol sa usapang puso ang meron dito, may ilang beses ring iniukit ang sistema ng lipunang ginagalawan ng tao. Naging daan ang pagkamalikhain ng manunulat upang mabigyang halaga ang mga mantsang pilit iwinawaglit sa isipan.




Bibigyan ko ng limang bituin ang librong ito.

Saturday, August 14, 2010

Kwentong ipinagpaliban

naalala kita na
nangangatog ang tuhod nanlalamig ang mga kamay nagpapawis ang kili kili
namumutla ang mga labi
nanghihinang boses
nangingilid na mga luha
at
napanis na ang laway ko
bago mo pa masabing
mahal na kita
-
nakita mo ba ang
status ko
lahat ng yan
tungkol sayo.
-
aminin man natin
o hindi
alam nating
tapos na ang panaginip
-
mainit na sa pilipinas
pati ba naman
ako ay pag iinitin mo pa
-
gusto ko na ang arts
mahal ko na nga ang kamera
araw araw na kong nagffb
masubaybayan ko lang ang trip mo ako ba? kelan mo matitripan?
-
sasali ako sa kontest
pero di ko alam ang premyo
gusto ko lang magpasikat
malay ko ikaw pala ang
premyo ko
-
demokratiko ang bansa natin pero bakit ganun, di ko pwde ipagsigawan na mahal kita.
-
puro nalang badnews wala na bang gudnews?
-
basta palpak laging gobyerno ang nasisisi hindi ba dapat sisihin din ang mga pasaway na mamamayan?
-
nagpapanggap na manunulat.
-
nagpapanggap na nagmamahal.
-
nagpapangap na minamahal.
-
nagpapanggap na nadala ng magmahal.
-
kaya ka naloko dahil nagpaloko ka.
-
isang sorry lang bumibigay ka naman agad.
-
gobyerno nanaman ang sisisihin mo, e kasalanan mo namang nagpagamit ka.
-
dahilan lang na may
mahal syang iba
dahil kung talagang gusto ka nya di ka nya pahihirapan pa
-
ayoko na magsulat ng love stories boring ang kwento ng dalawang taong di naman magkakatuluyan
-

Tuesday, August 3, 2010

Ang pagkakaiba ng Graphic Artist at Programmer

Hindi lahat ng graduate ng IT ay automatikong dapat kilalaning Programmer.
Karaniwan kasi na pag sinabi mong isa kang IT ay alam mo na kung paano patakbuhin ang kung ano ano sa computer, hindi laging marunong gumawa ng website ang IT graduate dahil mayroon talagang iba na nagpapakadalubhasa sa larangan ng sining samantalang ang iba naman ay umuunlad sa teknikal na aspeto ng pagiging isang Developer.

Para sa mga nagtatanong magkaiba ang Graphic Designer/Artist at Programmer.

Marami ang nalilito kung ano nga ba ang pinagkaiba ng Graphic Artist sa pagiging Programmer. Ganito kasi yan.

Ihahalintulad natin ang relasyon ng Graphic Artist (GA) at Programmer (PR) sa Pasyente (P) at Doktor (DR).

Kapag nagpunta ang Pasyente sa Doktor upang ipatingin ang kanyang sakit natural mente hindi alam ni Pasyente ang sanhi ng nararamdaman nya kumbaga ignorante sya at kelangan niya lang ng solusyon para gumaling ang kanyang karamdaman. Sa parte naman ng Doktor ay marami siyang teknikal na pamamaraan upang malaman ang sakit at malunasan ito siya ang gagawa ng mga teknik upang tuluyan nang gumaling ang Pasyente.

Ngayon, ihalintulad natin sa GA at PR ang sitwasyon.

Ang GA ang siyang lumilikha ng disenyo upang maging presentable o maipahayag ang mensahe sa publiko. Karaniwang ginagawa nilang bumuo mula sa mga bagay bagay na maaring kumuha ng atensyon ng isang tao upang maipahayag ang kanilang nais. Halimbawa ay mga brochure,business card, banner, magazine,newsletter, logo at kung ano ano pang may kinalaman sa imahe na ipinalalabas ng isang produkto o advertisement Ang programmer naman ang nagiging daan upang maisakatuparan ang pagpapahayag o pagdidisplay ng obra ni GA sa mas nakakarami sa pamamagitan ng paglalagay nito sa Internet o sa mga binuong software. (Software ang tawag sa mga iniinstall na program sa PC). Upang magawa ito kinakailangan ng programmer na bumuo ng tinatawag na source code o salitang naiintindihan nang computer upang mapatakbo ang programa. Ang programmer ay kilala sa tawag na developer. Web Developer o kaya ay Software Engineer.

Hindi lahat ng Graphic Artist ay kinakailangan marunong magprogram o magcode dahil hindi naman talaga ito ang sakop ng kanilang trabaho. Gayunpaman hindi lahat ng magaling magprogram ay may talento sa pagpapaganda o pagbibihis ng kanyang proyekto. Kumbaga magkaibang personalidad ang sakop nang mga naturang trabaho. Sa personal na pananaw mahirap maging programmer pero kung nasa hilig at interest naman ito ay nagiging madali gayun din sa pagdidisenyo. Karaniwang hindi inirerekomenda na pagsabaying aralin ang dalawang ito dahil paniguradong para ka nang nagsabit ng bomba sa sariling mong katawan. Magkaibang kasi ang atake na ginagamit ng GA at PR.

Oo, maganda nga na parehong may kaalaman sa pagdidisenyo at sa pagcocode upang maipamahagi ang informasyon o mensahe sa mas nakakarami ngunit hindi ba mas maganda ang tiyak na kasanayan sa kung saan sa tingin mo mas magiging komportable at uunlad ka bilang isang profesyunal.

Sana ay nabigyan ng linaw ang pagkakaiba ng graphic artist at programmer upang maiwasan ang kalituhan sa mga nais kumuha ng mga nabangit na kurso. :)

Sunday, June 6, 2010

Kwentong surot

Sa ganitong paraan ko nais ibukas ang aking mga mata, yun bang sa pag dilat nito ay ikaw ang unang makikita nakangiti habang nakayakap sa akin at sa gabi alam kong ikaw parin ang huling masisilayan. Sa ganitong paraan ko nais magsimula at matapos ang aking umaga, kung saan ipagluluto kita nang iyong paboritong ulam o di kaya’y aayusin ang kwelyo ng iyong damit bago pumasok sa trabaho at sa gabi naman ay hahaplusin ang mga pagod mong kamay at paa. Maglalambing na kung maari bang ikwento ang kaganapan sa iyong buhay habang ako namay abalang nagliligpit ng ating pinagkainan. Sa ganitong paraan nabubuhay ako araw araw… Sa ganitong pag asa nagkakaroon ng saysay ang pananatili ko sa buhay mo. Dahil araw araw ipinipikit ko ang aking mga mata upang bigyang daan ang mga pangarap na kasama ka.
Ang tahanan natin ay puno nang pagmamahalan kahit na itoy simpleng kahon na nilagyan ng mga di kamahalang kasangkapan, ang mahalaga naman ay masaya ang mga tao sa loob nito. Simpleng buhay sa piling mo at ng ilang malalapit sa atin. Sino nga naman ba ang hindi liligaya sa ganito kasarap na pangarap?
Ganito ko gusto simulan ang aking hinaharap. Simple at malayong malayo sa maluho, magulo at sanga sanga kong buhay ngayon. Ganito sana ang pangarap na nais kong gawing realidad. Sana nga ay makasama kita sa pag buo ng mga pangarap na ito.
At sa bawat piraso ng problemang pagdadaanan ay pagsisikapang resolbahin sa mabuting usapa ng may malawak na espasyong nakalaan sa pag unawa at pag intindi upang pakinggan ang reklamo ng bawat isa, dahil ang kawalan ng problema ay isang malaking kalokohan. Sa pagtatapos ng bawat argumento ay hahawakan mo ang aking kamay upang garantiyahan na hindi mo ako iiwan.
Yayakapin naman kita ng mahigpit dahil siguradong hindi ko mapipigil ang pagpatak ng aking luha buhat sa impit ng naipong sama ng loob. At patuloy lang…

Patuloy parin ang ating pagmamahalan. Ganito ang pangarap ko.








Minsan may isang babae ang nagtanong kung ano raw ang pangarap ko at nang matapos akong sagutin ang katanungan niya at sinundan niya itong muli ng isa pang tanong…
Tingin mo ba ay possibleng mangyari ang pangarap mo?
(Buntong hininga lang ang aking isinagot)
Wag mo nang sagutin… Wag kang magalala malalaman mo din ang sagot sa tanong ko sa takdang panahon.
(Big Sister ikaw ba yan??)
E tae talagang inlababo nga ako, wala nga sigurong pag asa ang pangarap ko at hindi naman siguro masama diba? Nagmamahal lang ako eh,malay ko kasing hindi na pala uubra ang magic spell ko, malay ko bang hanggang kanto nalang pala ko pwedeng mag abang, malay ko ba kasing may nakareserba na sa puso niya. Masakit kaya yun. Buti na nga lang libre ang mangarap at sky is the limit. Kaya pwede ba Big Sister, paubaya mo na sakin ang pangarap ko?
___________@*@!_*#S^%(_!

Bea wag mong iwan si John Lloyd…
Parang nagflashback sa utak ko yung popoy and basha, shet ang sakit… ganun nga ba talaga? Minsan naghihiwalay kayo dahil hindi na talaga maayos ang gusot kahit na sa unang tingin wala naman talagang gusot. Empty space lang. Empty void na galing sa malungkot at malalim na katahimikan. Pero talagang dun ako nasapol sa eksena ni Allan at Mia ang sakit dahil may pagpipilian kung bibitaw ka para hindi ka makasira sa iba at dahil alam mong mali o kung ipapaglaban mo kasi mahal na mahal mo.
Inuulan yung unan ko twing gabi kasi iniisip ko kung susuko na ba ko dahil ayaw na ng puso ko o dahil ayaw na ni John Lloyd ko? Kawawang puso sugatan na pagod pa, magsisix years na nga sa ICU pero wala parin para lang talagang naghihintay na sintensyahan kung mabubuhay pa o mamamatay na ng tuluyan. At sa dinami dami nang pwedeng mangyari sa loob ng ilang taong pagiging single nauuwi parin talaga sa iisang John Lloyd. (yun talaga ang matindi ang tama)
Pero sa realidad, hindi naman talaga sila (mia and allan) tunay na nagsusuyuan, dahil inaarte lang nila ang pagmamahalan nila sa pelikula at napakalaking kaibahan nun sa buhay ko… dahil ako hindi ako umaarte, nararamdaman ko talaga na nangyayari rin sakin ang sitwasyon nila. Hindi nga lang yung parte na kung saan nahulaan na sa ending sila parin ang magkakatuluyan, kung hindi sila bibitaw dahil maraming pagsubok ang mangyayari.

___________)*6(^!@$#^$@

Ikaw rin naman kasi umaasa ka pa e alam mo nang wala ng pag asa. Tanga ka rin ano?!
Bakit ba? Ako naman ang naiyak hindi ikaw (Sumisinga sa tissue, kuha ulit pampunas ng luha)
E konsern lang kami sayo bruhilda ka! Iiyak ka nanaman magseself destruct ka nanaman?!
Ang masama kung pag balik ko kalbo na ko, pwede ba san ka ba nakatala ng buy and sell na pagmamahal, e yaan mo siya kung anong trip nya, kaya nga di ko na tinatanong di ba? Kaya nga yoko na tanungin…
Kasi alam mong masasaktan ka, alam mong hindi ikaw ang original choice.
Atleast hindi ako lady’s choice (singa ulit, dugo ulit ang ilong)
~~~~~~~~~~~~~~~~…
San na kaya napunta yung mga paroparo sa tiyan ko, dati madalas sila sa tiyan ko lalo na kapag nakikita ko siya, bakit ngayon kahit nginig wala? Sanay na kaya ako? O nabuking na ko ng mga paroparo at naghanap na ng ibang bibiktimahin.
(Angel: Kasi nagising ka na sa katotohanan na hindi talaga kayo meant to be
(Devil: Hala ka! Manhid ka na! Congrrrrratulations!!!! Bwahahahaha!
(Ako: Mahal pa kaya niya ako? May epekto parin kaya ako sa kanya?
(Angel: Siguro, hindi ka naman niya dadalawin kung wala na siyang pakialam sa yo diba? Siya lang makakasagot niyan…
(Devil: Tanga! Mahal nga daw eh bakit pakialam ang sinasabi mo dyan! Wala hindi ka na mahal nun iisa lang mahal nun at hindi ikaw yun kahit kailan hindi magiging ikaw Bwahahahaha!
(Ako: Hay pano ba to??
Pinatay na ang ilaw sa kwarto at pinilit matulog.



(sa langit wala ng beer, sa langit wala ng beer) lo, ano ba tulungan mo naman ako dito… nagiging sutil nanaman ako… 



Ang liriko ng kantang sabihin, kinanta ni Zelle
# Bakit wala ka pa? Kasama ka’y parang nagiisa pangakong nagmamamahal aalis ka rin pala
# Sabihin mo na kung babalik ka pa para di na maghintay, sabihin mo na kung aayaw ka na para lang # malaman ko
# Naririnig mo ba ako? Sigaw ko bay walang tinig? Nakaya kong walang imik naririnig naman ako…
# Sabihin mo na kung babalik ka pa para di na maghintay, sabihin mo na kung aayaw ka na para lang # malaman ko
# Iiyak nalang, iiyak nalang
# Bakit wala ka pa naririnig naman ako
# Sabihin mo na kung babalik ka pa para di na maghintay, sabihin mo na kung aayaw ka na para lang # malaman ko
Naman yan ang theme song nang mga sawi… and thank God, hindi ko pa naman inaaraw araw ang pagpapatugtog ng kantang yan,minsan sa isang linggo lang.
Minsan talaga naririnig ka pero kunwari hindi, tinatanung mo pero para talagang napuno ng earwax ang tenga nya o nabingi lang talaga sa kakaaraw araw na may nakapasak na earphone sa tenga nya, pero ang mas malala dun, hindi ka naririnig kasi sinasadya. Para nga naman hindi na kelangan sagutin ang tanong, dedma nalang. At wag ka, napaka hirap kaya kapag ang tanong ay BAKIT?

Bakit? Kasi itinext mo nat lahat, may load naman pero wala paring sagot.

IMBYERNA.

One day sa Market Market nabasa ko sa isang t shirt na minomodel nang gwapong fafa…
ANG TUNAY NA LALAKE HINDI NAGREREPLY SA TEXT.

(in my mind, ang tunay na lalaki hindi duwag sumagot sa text! CHE!) ahem bitterness…


Tiyak pag nabasa niya to (tiyak naman kasi siya ang magpiprint) iisipin niya na iiwan ko na siya.
Walang garantiya dahil gaya ng sabi nya alam niyang pagod na pagod na daw ako. Alam naman pala niya eh pero eto lang ang sagot ko diyan.
Pagod nga, pero kung gaano kahigpit ang hawak mo sa kanya kahit na alam naman nating dalawa na pagod na pagod ka na rin sa kanya eh ganun din kahigpit ang hawak ko sayo. Pasensyahan nalang dahil hindi ako basta basta ng iiwan, kagaya mo, hindi mo rin pwedeng iwan ang taong mahal mo diba? At kung ito ay isang malaking laro isa lang masasabi ko, patas lang tayo.
Naglalaro ka ba?
Ako kasi hinde. Sabi nila ang maunang mainlove talo… does it mean na LOSER na ko?
I don’t think so…
Hindi napipili ang taong mamahalin habang buhay, pero napipili ang taong pwedeng pakasalan at pangakuan ng kung ano ano… malas malas nalang kapag ang minamahal mo ay hindi na pwedeng mahalin. (GETS?)
Malas nalang kasi nagkakilala tayo, late na ko at yung status ko sa buhay eh sanga sanga na hindi maipinta, pero maniwala ka, mas gugustuhin ko pa ang simpleng tahimik na buhay na masaya naman kesa sa buhay na hindi ko alam kung sang kalsada dumadaan, madaming lubak at liko.
~~~~~~~~~~~~~~@@@ bundok ng tralala
One time natrapik ako, nakihiram ako ng linya, ginamit ko sa magulang ko testing lang naman,
San ka galing?
(Mejo asar kasi hirap buksan nung gate) Sa bundok ng tralala (binagsak ang bag)
San yon?
(HAGALPAK NG TAWA!) Punyemas natawa talaga ako, akalain mo may kumagat sa sinabi ko! (tapos naalala ko kita)
Pag akyat, diretso sa banyo sabay buhos ng malamig na tubig… siyempre iyak na ang kasunod… miss na kasi kita… sobrang miss na kita…
Sa bawat tawa na nagagawa ko, may kasunod na luha yun, una kasi ang sarap tumawa lalo na kapag minsan mo lang ito nagagawa, pangalawa dahil ayoko maging masyadong masaya baka biglang may pumalit na kalungkutan... :(
At hindi ko alam kung pano pupunta sa bundok ng tralala para magtago.
>>>>>>>>>>>>> keyk<<<<<<<<<<<<<<<
Hindi ako mahilig sa sorpresa, pero mahilig akong mang sorpresa… pero madalas nauudlot dahil hindi ko agad natatapos ang materyales sa sorpresang pinaplano ko,
Magkasama kami, actually bisperas talaga ng birthday nya yun, gumala kami sa sariling mundo namin, kapatid ng bundok tralala yung pinuntahan namin, eto ang siste
Bibili ako ng isa o dalawang pirasong kupkeyk at isang kandilang maliit (yung pang lagay sa keyk). Wala na kasing oras bumili pa ng keyk dahil maaga ang lakad namin at mejo gahol pa sa oras at mas romantik kung ganun ang gagawin ko… kaso nabulilyaso eh. Sa kaasaran tanghali na wala pa akong mahanap na kandilang maliit alangan namang bumili ako ng napakalaking kandilang liwanag diba pano ko bibitbitin pauwi yun?
Asar na asar ako kasi naisip ko na kung pano ko sya isosurprise tapos nauwi sa wala. Kaya sinabi ko nalang na utang muna ang gift ko kasi wala pa talaga akong maiigift sa kanya ng mga oras na yon. ZERO Balance kasi ang card ko kaya next time nalang muna. Buti nalang umuwi ako sa lugar naming kahit pano hindi ko siya basta binati lang sa text kundi nakita ko siya face to face. (tingin ko naman, nabigyan ko ng hustisya ang kaarawan niya kahit paano)
HAPPY BIRTHDAY (insert malambing na tawag here)!
~~~~~~yun lungs~~~~
Ang alamat ng tae at langaw. Ang galing mo talagang maghambing akalain mong nakuha mo pang ikumpara tayo sa tae at langaw ang tanong ngayon sino ang tae at sino ang langaw? Ako siguro yung langaw meron akong bee shades e di ba kamuka ng shades ko yung mata ng langaw??? So that means tae ka? (ewww) napakasweet mo namang tae hahahaha! pag natapakan kita yari talaga ako ng bongga hindi ko maidedeny. At sa lahat ng tae ikaw naman ang hinding hindi ko pwedeng ipagpag. (naks)
Sana lang naapreciate mo ang effort ko. (duh kung hindi pa effort ito hindi ko na alam kung anong tawag dito)
~~~ percent%
Kung maiinlab ka narin lang, siguraduhin mo ng pasok ka sa kota, dahil sabi nga ni Ricky Lee Isa sa limang tao lang ang sinuswerte na makatuluyan ang taong mahal na mahal niya. Oo, pwedeng may makatuluyan ka pero hindi mo tunay na mahal at hindi ka pasok sa kota ng pag ibig. At malamang isa ako sa apat na yon, buti pa nga si Lukas kahit paano may narating ang pagmamahal niya kay B. Kahit paano may conswelo de pagmamahal pa siya kahit palyado ang love life nya. Ako kaya? Pag 26 years old na kaya ako siya parin kaya? O mafafall out of love na kaya ako?
Sana hindi dahil marami pang pagmamahal ang natitira sakin, sayang naman kung wala akong pagbibigyan nito…
*******kwentong surot*******
Ibabala ko sa kanyon ang sama ng loob ko dahil sa masamang lasa na yon. Nabwisit ako dahil lang sa hindi ko makuha kung bakit ayaw niya ko samahan sa bayan yun pala tinamaan ka na ng masamang hangin… matapos ang ilang araw salamat dun sa yosi dahil nagkita tayo at kumain ng fried noodles… salamat dahil namiss mo ako. At sana lang hindi ako nag walk out.
At maaalala ko parin ang takot na naramdaman ko pagliban ko ng kalsada, dahil iniwan ko kita dun na nagiisa at natakot ako hindi dahil sa hindi mo ko susundan kundi dahil hindi ko alam kung bakit ko ginawa yon. Anak ka ng… mahal ko yung tao bakit ko pinabayaan dun!
…(rewind)
Kahit na ba iniwan ka na nya minsan eh hindi ibig sabihin pwede mo nang gawin yun sa kanya… (patawad, hindi ko kasi kayang umiyak sa harap mo, at ayaw kong makita mong nadismaya ako)
Kung kaya ko lang buhatin lahat eh bakit kasi hindi, pero hindi ganun, bumibigay din ako at sa pagkakataong yun sana alam kong mahina ka, sana pinilit ko pang maging matigas ng konti para nasalo kita, para nahawakan kita. Dahil kung may masamang nangyari sayo nang mga oras na yon.
Alam mo na ang mangyayari sa akin.
Mag ququit ka na ba?
(ngayon,diretsang tanung ano bang sagot ang gusto mong isagot ko sa tanung mong ito?)
Inaasahan mo na yata ang pagbitaw ko, pero hindi. Sorry hindi ko pa kaya.
>>>>>>>>>>>> Move lines that inflicted me pain…<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
{quotable quote ni John Lloyd mula sa movie na one more chance}
“She love me at my WORST, You had me at my BEST, at binalewala mo lang lahat ng yon, and you choose to BREAK my heart.”
Sana hindi ko marinig ang linyang yan sa taong pinahahalagahan ko.
At sa lahat ng unforgettable quotes dun eto ang matagal ko nang gustong sabihin sa taong mahal ko.
“ipikit mo ang mga mata mo, para kung masaktan man ako, hindi mo makita.”
Tama na nga masyado ng KORNI!
***** buti nalang nakabalik pa ako.